به نام خدای عشق

فضای خانه که از خنده‌های ما گرم استچه عاشقانه نفس می‌کشم!، هوا گرم استدوباره «دیده‌امت»، زُل بزن به چشمانیکه از حرارتِ «من دیده‌ام ترا» گرم استبگو دومرتبه این را که: «دوستت دارم»دلم هنوز به این جمله‌ی شما گرم استبیا گناه کنیم عشق را... نتر به نام خدای عشق...

شده میانِ غزل بیتِ در به در باشی؟ردیف و قافیه بر وزن بی خبر باشی؟.غزل ، غزل بنویسی برای دلتنگیهمیشه شاعر اشعار بی اثر باشی.سپیده سر نزند در نوشته ات وقتیشهید خنجر شبهای بی سحر باشی.شده تمام امیدت به سایه ای باشدبرای دیدن سایه دو چشم تر باشی؟.شبت به سر نرسد بی خیال او اماهمیشه خالق رویای بی ثمر باشی. به نام خدای عشق...

ای دور ترین دور ترین دورترین یارباید بنویسم غزلی از غم بسیاردر هر نفسی یاد تو اندوه بزرگیستدر اینه ها خیره شدم بعد تو هر بارما هر دو از اندیشه ی بسیار شکستیمبگذار رها گردم از این خانه ی غمباربا هرنفسم یاد از آواز تو امدباید بنوازم اثری با نفس تارنقاش شوم رنگ کنم ظلمت شب راشاید بکشم پنجره ای در دل دی به نام خدای عشق...

تلخ است روزگارم لبخند رفته از یاد
گل بوسه هاى شیرین چون قند رفته از یاد


امضاى یک قسم بود در پاى دفتر عشق
رفتى و دیگر اکنون سوگند رفته از یاد


صیاد من توبودى در دام توگرفتار
حالا اسیر عشقت دربند رفته از یاد


ما عاشقانه با هم پیمان عشق بستیم
اکنون قرار و قول و پیوند رفته از یاد


با یاد تو سرودم شعر و ترانه ام را
با شورعاشقانه هر چند رفته از یاد


آمد بهار و اما بعد از تو روزگارم
یخ بسته آنچنان که اسفند رفته از یاد


#طاهره_داورى

به نام خدای عشق...

‍ یکى در خلوت وتنها بدون درد میمیردیکی در کوچه ها آواره و شب گرد میمیردکسى مومن به عشقی که گرفته خواب از چشمشولی در راه ایمانش شبیه مرد میمیردیکى چون برگ پاییزى به دست باد سرگردانجدا از شاخه اش افتاده است و زرد میمیردکسى هم در پی جنگی میان عقل و احساسشچنان جنگاورى در صحنه ى آورد میمیردیکی هم به نام خدای عشق...

اینکه دلتنگ توام اقرار می خواهد مگر؟
اینکه از من دلخوری انکار می خواهد مگر؟

وقت دل کندن به فکر باز پیوستن مباش
دل بریدن وعده دیدار می خواهد مگر؟

عقل اگر غیرت کند یک بار عاشق می شویم
اشتباه ناگهان تکرار می خواهد مگر؟

من چرا رسوا شوم یک شهر مشتاق تواند
لشکر عشاق پرچم دار می خواهد مگر؟

با زبان بی زبانی بارها گفتی برو
من که دارم می روم ؛ اصرار می خواهد مگر؟

روح سرگردان من هر جا بخواهد می رود
خانه دیوانگان دیوار می خواهد مگر؟

#مهدی_مظاهری

به نام خدای عشق...

با می عشق تو ویران و خرابم ، هر شبشده آرامش جان ، جام شرابم ، هر شبکوچه کوچه ، همه جا در پی تو می گردممثل یک تشنه به دنبال سرابم ، هر شبشده ام عاشق آواره در این شهر غریباز غم دوری تو در تب و تابم هر شب در خیالات خودم ، دست در آغوش توامکاش می شد که بیایی تو به خوابم ، هر شبهمچو بیمار که در آتش تب می به نام خدای عشق...

ماه تابید و چو دید آن همه خاموش مرانرم بازآمد و بگرفت در آغوش مراگفت: « خاموش درین جا چه نشستی؟ » گفتم:بوی محبوبۀ شب می بَرَد از هوش مرابوی محبوبۀ شب ، بوی جنون پرور عشقوه ، چه جادوست که از هوش بَرَد بوش مرابوی محبوبۀ شب ، نغمۀ چنگی ست لطیفکه ز افلاک کند زمزمه در گوش مرابوی محبوبۀ شب همچ به نام خدای عشق...

یادم هست شعر خواندن را خیلی دوست داشت هنوز هم داشته باشد فکر کنم من در تمام زمان های بود و نبودش می دانستم چقدر دوستش دارم و می دانستم او ندارد و اینکه مال من نیست اما مهم نبود من دوستش داشتم و او هم می دانست یادم هست برایش شعر می خواندم از پابلو نرادا می خواندم یک روز برایش شعری خواندم که شبیه من ب به نام خدای عشق...

‍ باز امشب کوچه را آیینه بندان می کنمجمع عشاق محل در خانه مهمان می کنمچون بیایی پا گذاری روی قلب عاشقماین دل دیوانه را پای تو قربان می کنم از سر شور و شعف ، یا کوری چشم رقیبگیسوانم را به روی شانه افشان می کنمدستهایم می شود چون حلقه ای بر گردنتبوسه ای بر آن لب شیرین تر از جان می کنمچشم می بندم ب به نام خدای عشق...

حکایتِ بارانِ بی امان است
این گونه که من
دوستت می‌دارم ...
 
شوریده وار و پریشان باریدن
بر خزه ها و خیزاب‌ها
به بی‌راهه و راه‌ها تاختن
بی‌تاب ٬ بی‌قرار
دریایی جستن
و به سنگچین باغ بسته دری سر نهادن
و تو را به یاد آوردن

حکایت بارانی بی‌قرار است
این گونه که من دوستت می‌دارم ...

"محمد شمس لنگرودی

به نام خدای عشق...

دل من تنگ شده کاش که پیدا بشوی"همدم این دل غمدیده ی شیدا بشویاز تب دوری تو تاب و توان نیست مراکاش می شد که حبیب من تنها بشویغرق غم گشته دلم در تپش خاطره هاکاشکی مونس دل در همه غم ها بشویدل بریدم ز همه ، نیست مرا حوصله ایکاش می شد که بیایی و تو با ما بشویخسته از فاصله ها گشته دلم ، کاش شبیراه کوتاه ش به نام خدای عشق...

حواست هستساعت ها را جلوکشیده اند؟و عمق دلتنگی هایم رایک ساعت کمتر کرده اند.؟اما غافل از اینکهمن همان منمکه برای یک لحظه دیدنت بی قرارمتو همان تویی که هیچ وقت نیامدی و نیامدیدل همان دل استکه ساعت ها بی تابِ نگاه توستو ساعت همان ساعت ِ بی قراریستو پنجره همان پنجره ایست که تمام دلتنگی هایم ،پشت شیشه ها به نام خدای عشق...

از تو ای عشق در این دل چه شررها دارم
یادگار تو چه شب ها ، چه سحرها دارم

با تو ای راهزن ِ دل چه سفرها دارم
گرچه از خود خبرم نیست خبرها دارم

تو مرا واله و آشفته و رسوا کردی
تو مرا غافل از اندیشه ی فردا کردی

گرچه ای عشق ، شکایت ز تو چندان دارم
که به عمری نتوانم همه را بشمارم

گرچه از نرگس او ساخته ای بیمارم
گرچه زان زلف ، گره ها زده ای در کارم

کاش دائم دل ما از تو بلرزد ای عشق
آن دلی کز تو نلرزد ، به چه ارزد ای عشق !


استاد #عماد_خراسانی

به نام خدای عشق...

دست ات را به من بده
دست های تو با من آشناست

ای دیر یافته با تو سخن می گویم
به سان ابر که با توفان

به سان علف که با صحرا
به سان باران که با دریا

به سان پرنده که با بهار
به سان درخت که با جنگل سخن می گوید

زیرا که من
ریشه های تورا دریافته ام

زیرا که صدای من
با صدای تو آشناست..

#احمد_شاملو

به نام خدای عشق...

ای بهار، ای بهارافسونگر
من سراپا خیال او شده ام

در جنون تو رفته ام از خویش
شعر و فریاد و آرزو شده ام

می خزم همچو مار تبداری
بر علفهای خیس تازهء سرد

آه با این خروش و این طغیان
دل گمراه من چه خواهد کرد؟


#فروغ_فرخزاد

به نام خدای عشق...

“دل من تنگ شده کاش که پیدا بشوی”همدم این دل دیوانه ی شیدا بشویاز تب دوری تو تاب و توان نیست مراکاش می شد که حبیب من تنها بشویغرق غم گشته دلم در تپش خاطره هاکاشکی مونس دل در همه غم ها بشویدل بریدم ز همه ، نیست مرا حوصله ایکاش می شد که بیایی و تو با ما بشویخسته از فاصله ها گشته دلم ، کاش ش به نام خدای عشق...

چشم به قفل قفسی هست و نیست 
مژده فریادرسی هست و نیست 

می رسد و می گذرد زندگی 
آه که هردم نفسی هست و نیست 

حسرت آزادای ام از بند عشق 
اول و آخر هوسی هست و نیست 

مرده ام و باز نفس می کشم 
بی تو در این خانه کسی هست و نیست 

کیست که چون من به تو دل بسته است 
مثل من ای دوست بسی هست و نیست 

#فاضل_نظری

به نام خدای عشق...